Χειρουργική Θεραπεία Πρωτοπαθούς Διάχυτης Υπερπλασίας

Αρχική σελίδα

Χειρουργική||Eνδοκρινών Αδένων

Χειρουργική Παραθυρεοειδών αδένων

Η χειρουργική θεραπεία των παραθυρεοειδών αδένων μπορεί να ενέχει αρκετούς κινδύνους και δυσκολίες. Η ανεύρεση των παραθυρεοειδών αδένων αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση και ιδιαίτερα αν έχει προηγηθεί χειρουργική επέμβαση στον θυρεοειδή. Στην διάχυτη υπερπλασία η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να είναι:

Η πλήρης αφαίρεση όλων των παραθυρεοειδών αδένων με ταυτόχρονη αυτομεταμόσχευση μικρών τμημάτων παραθυρεοειδικού ιστού στους μύες του αντιβραχίου. Με την τεχνική αυτή, διατηρώντας ένα μικρό ποσοστό παραθυρεοειδικού ιστού και μεταφέροντας το κάπου με εύκολη πρόσβαση, ελαττώνεται σημαντικά το ποσοστό μετεγχειρητικού υποπαραθυρεοειδισμού (αφού διατηρείται μικρό τμήμα ενός εκ των αδένων). Επιπλέον σε περίπτωση υποτροπής του υπερπαραθυρεοειδισμού η πρόσβαση στον αδένα που παραμένει είναι εύκολη.
Η αφαίρεση τριών και μισού (31/2) παραθυρεοειδών αδένων και η παραμονή 20-50mg παραθυρεοειδικού αδένα. Οι αδένες που αφαιρούνται πρέπει να αποστέλλονται πάντα για ταχεία βιοψία ώστε να επιβεβαιώνεται η νόσος. Σε περίπτωση που κάποιος από τους παραθυρεοειδείς αδένες μοιάζει μακροσκοπικά υγιής τότε δεν αφαιρείται.

Αναισθησία: Η παραθυρεοειδεκτομή για διάχυτη υπερπλασία των παραθυρεοειδών αδένων γίνεται με γενική αναισθησία.

Διαρκεια Χειρουργείου: Το χειρουργείο διαρκεί από 60 μέχρι 180 λεπτά και απαιτεί νοσηλεία 1 ημέρας.
Θέση Ασθενούς: Ο/Η ασθενής ξαπλώνει ανάσκελα στο χειρουργικό κρεβάτι και τοποθετείται ένα μικρό μαξιλάρι ανάμεσα στους ώμους έτσι ώστε να υπερεκτείνεται ο τράχηλος. Ακολουθεί η εισαγωγή στην γενική αναισθησία (διασωλήνωση) και στη συνέχεια γίνεται αντισηψία του δέρματος του τραχήλου ώστε να αποστειρωθεί η περιοχή. Σε περίπτωση αλλεργίας σε κάποια μορφή αντισηπτικού θα πρέπει να ενημερώνεται ο χειρουργός προς αποφυγή του ερεθιστικού παράγοντα.

Τεχνική Παραθυρεοειδεκτομής:

Αμέσως μετά την εισαγωγή στην αναισθησία η ομάδα μας ως ρουτίνα πραγματοποιεί λαρυγγοσκόπηση για τον αποκλεισμό πιθανής προϋπάρχουσας βλάβης των νεύρων και χρησιμοποιείται ειδικός τραχειοσωλήνας (σωλήνας δια μέσου του οποίου αναπνέει ο/η ασθενής κατά την διάρκεια του χειρουργείου) με ενσωματωμένο νευροδιεγέρτη για μεγαλύτερη ασφάλεια όσον αφορά την αναγνώριση του παλίνδρομου λαρυγγικού και του άνω λαρυγγικού νεύρου. Η χρήση αυτής της τεχνολογίας επιτρέπει, σε μεγάλο βαθμό, την αποφυγή πιθανού τραυματισμού ή και διατομής των νεύρων της περιοχής. Αυτό είναι σημαντικό αν λάβει κανείς υπόψη ότι κάθε άνθρωπος έχει μοναδική ανατομία και άρα η θέση του νεύρου μπορεί να μην είναι η τυπική. Γνωρίζουμε αρκετές ανατομικές παραλλαγές για το παλίνδρομο λαρυγγικό αλλά και για το άνω λαρυγγικό νεύρο και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην αναγνώριση τους.

Εικόνα: μερικές από τις γνωστές παραλλαγές στην ανατομία του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου.

Επίσης, η χρήση αιμοστατικών συσκευών που λειτουργούν με υπερήχους, με ραδιοσυχνότητες ή με θερμική ενέργεια εξασφαλίζει την καλύτερη δυνατή αιμόσταση του χειρουργικού πεδίου χωρίς την χρήση εσωτερικών ραμμάτων (απολινώσεις). Η σωστή αιμόσταση έχει τεράστια σημασία στη χειρουργική των παραθυρεοειδών αδένων γιατί εν μέρει η αναγνώριση τους γίνεται μακροσκοπικά (με τα μάτια του χειρουργού).

Τομή: Η τομή του δέρματος πρέπει να προσφέρει καλό χειρουργικό πεδίο στον Χειρουργό αλλά και ταυτόχρονα να δίνει το καλύτερο δυνατό αισθητικό αποτέλεσμα.

Συνήθως για την τομή επιλέγεται μια ήδη υπάρχουσα γραμμή δέρματος (ρυτίδα) στον κατώτερο τράχηλο (κάτω μέρος του λαιμού) ώστε να εξασφαλίζει άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.

Η τομή πρέπει να είναι συμμετρική και να ακολουθεί την πορεία της πτυχής του δέρματος. Το μέγεθος εξαρτάται από τη νόσο, τη χειρουργική τεχνική αλλά και τον σωματότυπο του ασθενούς, αλλά συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 3-5 εκατοστών.

Χειρουργικοί Χρόνοι: η τομή του δέρματος επεκτείνεται κατά επίπεδα μέχρι την πλήρη έκθεση του θυρεοειδούς αδένα. Στη συνέχεια ακολουθεί η πλήρη κινητοποίηση των λοβών του θυρεοειδούς αδένα, όπισθεν και πέριξ των οποίων βρίσκονται οι παραθυρεοειδείς αδένες. Η αναζήτηση των παραθυρεοειδών αδένων απαιτεί προσοχή καθώς βρίσκονται σε πολύ κοντινή ανατομική σχέση με το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο και με την κάτω θυρεοειδική αρτηρία. Σε ένα ποσοστό ανθρώπων υπάρχουν ανατομικές διαφορές στην θέση των αδένων με αποτέλεσμα να μην βρίσκονται στην τυπική τους θέση. Παρόλα αυτά, η γνώση αυτών των ανατομικών παραλλαγών σε συνδυασμό με λεπτούς χειρουργικούς χειρισμούς εξασφαλίζουν την ανεύρεση των παραθυρεοειδών αδένων σε ποσοστό πάνω από 90-95%.

Εικόνα: γνωστές παραλλαγές στην ανατομική θέση και τον αριθμό των παραθυρεοειδών αδένων.

Αφού αναγνωριστούν οι παραθυρεοειδείς αδένες αφαιρούνται όλοι οι υπερπλαστικοί αδένες (ή τα 31/2). Σε περίπτωση αφαίρεσης όλων των παραθυρεοειδών αδένων ακολουθεί η αυτομεταμόσχευση μικρών τμημάτων παραθυρεοειδικού ιστού σε προκαθορισμένη περιοχή του αντιβραχίου.
Στο τέλος της επέμβασης τοποθετείται μία παροχέτευση (ένα λεπτό σωληνάκι) στην περιοχή του χειρουργείου η οποία και αφαιρείται μετά από 18-24 ώρες. Η χειρουργική τομή συγκλείνεται με απορροφήσιμη ενδοδερμική ραφή (πλαστική τομής) η οποία δεν χρειάζεται αφαίρεση και προσφέρει άριστα αισθητικά αποτελέσματα.

Προτού ξυπνήσει ο/η ασθενής από την γενική αναισθησία και αμέσως μετά την αφαίρεση του τραχειοσωλήνα εκτελείται εκ νέου λαρυγγοσκόπηση για την εκτίμηση της κατάστασης των νεύρων και φωνητικών χορδών. Ο/Η ασθενής είναι ελεύθερος να σηκωθεί από το κρεβάτι λίγες ώρες μετά το χειρουργείο και σιτίζεται το ίδιο βράδυ. Μετεγχειρητικά δεν υπάρχει καθόλου πόνος καθότι χορηγούμε παυσίπονα φάρμακα. Την επόμενη ημέρα το πρωί αφαιρείται η παροχέτευση και ο/η ασθενής εξέρχεται νωρίς το μεσημέρι με οδηγίες και φαρμακευτική αγωγή.